Eh..... [Kzazrier

Hij pakte alles en sprong behendig op zijn paard. Ze hadden net even gerust dus zijn paard zou een flink eind kunnen draven. Hij spoorde zijn dier aan en ontspande zich. Mellon ging in draf en hij bewoog netjes mee. Onder zich werd Mellon wild en ging in galop. Pippin wou inhouden maar besloot het toch niet te doen. Het dier rende hard tussen de bomen door en de jager genoot van de rit. De wind vloog om hem heen en hij en zijn paard zagen er uit als een soort groen,bruine streep. Plotseling remde zijn paard af. Een konijn schoot voor zijn voeten langs. Mellon liep weer verder maar dit keer draafde hij alleen maar. Pippin klopte het paard op zijn nek. Ze draafde nog even verder maar Pippin trok licht aan de teugels en het dier ging over in stap. Het was vroeg in de ochtend en ze waren nog niemand tegen gekomen. Pippin was daar blij mee, hij had gisteren heel veel moeten regelen. Nu hoefde hij alleen maar een bericht te brengen en dan kon hij weer naar huis. Eindelijk. Zijn paard ging weer in draf over. Hij vond het prima en liet het dier zijn gang gaan. Het was rustig dus ze hoefde niet op te letten. Als het druk was dan zaten er meestal allemaal mensen in de weg gelukkig was dat nu niet zo. Mellon ging rustig door en voorlopig waren er geen problemen. Na een halfuurtje hield hij zijn dier even in bij een klein riviertje. Pippin liet Mellon drinken nam zelf ook een slok uit zijn waterfles en ging daarna weer door. Hij ging weer op zijn paard zitten en het dier begon te draven. Er kam nog een konijn voorbij maar verder gebeurde er niks. Pippin verveelde zich nogal en spoorde het dier weer aan tot een galop. Mellon ging er meteen vandoor en Pippin kreeg een tak in zijn gezicht.

Na een minuut of tien kwamen ze bij een splitsing en Mellon ging naar automatisch naar rechts. Pippin hield zijn paard in ze moesten naar links richting het kasteel van de koning. "We gaan nog niet naar huis" fluisterde hij tegen zijn paard. Mellon bromde en ging naar links. Pippin hield zijn paard in en dat ging rustig door in stap. Hij nam nog een slok water en controleerde of hij al zijn spullen nog had. Hij had alles nog en spoorde Mellon weer aan tot draf. Hij stuurde zijn paard de juiste kant op. Plotseling trilde zijn paard even en begon te stappen. De jager dacht dat het wel weer een konijn zou zijn, maar dat was het niet. Pippin aaide Mellon door zijn manen, 'rustig maar.' Het paard schudde zin hoofd en keek toen naar links. Ook Pippin keek, er stond een mens. Hij hield zijn paard in en het dier stopte voor het mens. Pippin zag dat het een vrouw was. "Heeft u hulp nodig?" vroeg hij beleefd, maar de vrouw schudde haar hoofd. Hij haalde zijn schouders op, dan niet. Hij spoorde Mellon weer aan en het bruine dier ging weer in draf door. De jager ging rechtzitten en ging geconcentreerd mee met de bewegingen van het dier. Hij verveelde zich nog steeds en dit leidde hem tenminste af. Hij stuurde het paard naar rechts en het draafde netjes tussen de bomen door. Het was herfst maar toch nog wel warm en Pippin wou het liefst zijn mantel uit doen om te genieten van de koele wind. Helaas kon dat nu niet aangezien hij op zijn paard zat. Hij moest nog maar een klein stuk dus het was een beetje overbodig. Plotseling zag hij in de verte een mens. Hij hield zijn paard in en Mellon ging over in stap. Het mens was dichter bij gekomen. Pippin kon nu duidelijk zien dat het een ridder leerling was. Hij aaide Mellon en stuurde hem naar het persoon toe. Toen hij naast het mens liep bromde zijn paard even. Pippin kalmeerde hem snel. "Hallo" zei hij tegen de leerling en deed zijn best om vriendelijk te kijken. Hij had geen idee wat hij anders moest zeggen.

Geïrriteerd trapte Kzazrier een steentje weg. 'Ik heb weinig stenen' zei hij. 'Ga maar even een paar goede stenen zoeken' zei hij. Ja, dat had Zasha tegen hem gezegd. En toevallig had hij daarvoor een doek over een stapel spullen gezet. Toevallig was dat de plek waar hij zijn stenen legde. En het was dan ook vast heel toevallig dat er net bezoek was toen hij 'stenen moest zoeken' van hem. Hij wist heus wel dat hij hem gewoon weg wilde hebben. Maar hij zou geen stenen voor hem meenemen. Nee, daar was hij veel te koppig voor. Hij liep in de richting van het bos. Dat deed hij deels instinctief, maar toen hij het doorhad deed hij het omdat hij daar gewoon heen wilde gaan. Misschien zou hij wel naar een vijvertje gaan om steentjes te gooien. Dat deed hem weer denken aan die keer met Naära... Hij werd abrupt uit zijn gedachten gehaald toen hij een zakkenroller iemand's zakken zag rollen. Dat kon hij niet accepteren. "Hey! Stop!" schreeuwde hij terwijl hij achter hem aan rende. Hij zou hem niet laten ontsnappen, nee. Toen hij dichtbij genoeg was, sprong hij naar voren en vloerde de zakkenroller. "Als ik zeg stop, dan stop je!" zei hij streng, ook al had hij ook een beetje medelijden met de zakkenroller. "Kijk de volgende keer om je heen, en ontspan je hand wat meer. Maar als je niet wilt dat dit gebeurt, probeer eens visser te worden." fluisterde hij in de zakkenroller's oor. Gelukkig kwam er net een wachter aan. Hij vertelde de wachter wat er gebeurd was en liet hem het verder afhandelen. Hij zuchtte geïrriteerd toen hij zich bedacht dat bijna niemand een zakkenroller kon herkennen. Nee, die dachten dat ze gewoon een spelletje speelden of zagen het helemaal niet. Hij liep weer verder naar waar hij eerst heen wilde, het bos. Daarna gaapte hij, hij had weer eens slecht geslapen. En dat was ook zijn eigen stomme schuld geweest. Maar goed, daar kon hij nu weinig aan doen. Behalve dan deze keer wel goed gaan slapen... Ineens kreeg Kzazrier een filosofische bui. Als je je echt verveeld, ga je denken dat je je verveelt om niet meer verveeld te zijn, maar meestal verveel je je dan juist meer. Vreemd, in plaats daarvan kun je toch ook besluiten wat je kunt doe- Hij knalde tegen een boom aan... Hij was te diep in gedachten verzonken om de boom op te merken. De sukkel die hij was... Nou ja, het was wel een mooie boom... Nog niet alle bladeren waren eraf gevallen. Er zaten dus nog wat goud-gekleurde bladeren aan. Er zaten ook wat rode tussen. Het was een mooi gezicht... Als hij er niet tegenaan gelopen was, zou hij het zeker een mooi gezicht gevonden hebben, maar helaas voor de boom vond hij het nu een 'stomme boom' en 'stomme bomen' konden niet mooi zijn. Nee, stomme bomen zaten alleen maar in de weg. Maar deze boom was niet de enige boom, er waren nog veel meer mooie bomen. En daarom werd hij door de schoonheid van de bomen gedwongen een goed humeur te hebben. Zachtjes begon hij een liedje te neuriën.
Na een tijdje rondgelopen te hebben, zag hij iemand. Hij keek naar die iemand en concludeerde dat het een grijze jager was. Een grijze jager op een paard. Hij stopte met het neuriën en liep in de richting van de jager. "Hallo" hoorde hij de jager zeggen. Ineens realiseerde hij iets heel stoms. Hij had zijn zwaard thuis laten liggen. Nou ja, hij had altijd zijn mes nog... Oh ja, de jager had wat gezegd. Helaas voor de jager was Kzazrier niet zo'n prater. "Hallo..." zei hij, iets zachter dan de meeste mensen praatten. Dat was gewoon hoe hij praatte. Nou ja, zo praatte hij tegen mensen die hij niet kende. Normaal gesproken, althans. Af en toe had hij buien waarin hij wat makkelijker met andere mensen omging. Maar nu was hij nieuwsgierig aan het worden. Dat werkte ook mee. "Jij bent een grijze jager, toch?" vroeg hij aan de man op het paard.

[hoop dat je er wat mee kunt, en sorry voor het late antwoord xD]