[Sunset] I am so sorry, Sunset !

Met lichte passen danste Caana over de bodem. Zijn grijze benen zetten wijde passen, en Azuka kreeg een zweef gevoel. Caane rekte zijn nek, en maakte zijn passen nog groter. Het grote beest galoppeerde verder en verder het bos in. Het winterzonnetje wierp een lichte, koude gloed in het bos, en de grond was bedekt met bladeren en vlekken door het licht. Azuka ging in haar stijgbeugels staan en hield de teugels in haar rechterhand. Met de lickterhand duwde ze tegen de takken die ze passeerden, en de sneeuw viel er in dikke pakken af. De sneeuw dwarrelde naar beneden, en viel net achter Caana neer. Met een gelukkig gevoel droomde Azuka weg, naar de training en naar haar vrienden. Maar plots hoorde ze gekraak in het dichter stukje bos links van haar. Ze greep in een automatisme naar haar zwaard, wat nog altijd aan haar linkerbeen hing. "Wie is daar ?" riep Azuka richting het gekraak. Caana draaide geërgerd met zijn grijze oren, hij wou duidelijk weg, verder galopperen. "Hallo ?" Azuka dreef Caana korter naar het geluid, wat al was gestopt. Er schoot een konijn het het bos, en Azuka shrok zich rot. Caana sprong achteruit, geschrokken door zijn bereidsters schok. Azuka raakte een tak aan met haar zwaard, perongeluk, maar plots keerde de hele boom har sneeuwinhoud over hen heen. "ook dat nog." Azuka keek omhoog, en vervloekte de boom. Ze richtte haar ogen weer voorzich, en schrok weer. Daar stond nog een meisje, en ze was ook met sneeuw bedekt. Maar wacht eens .. Dat was Sunset ! "Sunset, oooh, het spijt me !"

Bab's Sheet Codes

De bruin witte hengst draafde opgewekt door de sneeuw, de witte staart was vrolijk geheven, net als zijn slanke hals. Sunset zat ontspannen op hem, makkelijk meegaand met zijn bewegingen. Ze was een heel ander meisje op haar paard, dan wanneer ze tegenover mensen stond. Ze was tegenover andere mensen meestal wat verlegen. Dat was ook waarom iedereen zo verbaast was dat ze kon zwaardvechten. Maar voor vandaag had ze geen trainingen meer. Ze was er wel blij mee, want dan kon ze lekker met haar paard het bos in. Daar had ze wel even behoefte aan. Toen ze een ander paard in het bos zag hield ze Storm even in. Ze aarzelde, maar besloot toch naar het meisje op het paard toe te rijden. Toen ze dichterbij kwam herkende ze Azuka. Maar het meisje en haar paard schrokken ergens van, en Azuka's getrokken zwaard stootte tegen een tak, waar sneeuw vanaf viel en ook op Sunset en Storm terecht kwam. Sunset slaakte een schrokken kreet van de kou. "Aaah!" Sunset had zich als reactie over haar paard heen gebogen, en kwam nu weer overeind. "Sunset! Ooh, het spijt me!" zei Azuka. Sunset grinnikte zacht en trok snel haar eigen zwaard. Haar ogen speurden de bomen af, opzoek naar een goede tak. Daar. Ze spoorde Storm aan en tikte met haar zwaard tegen een tak aan, waardoor er nog meer sneeuw op Azuka en haar paard terecht kwam. Lachend dreef Sunset haar paard weg van Azuka, voor die het zelfde zou doen.

Sunset sloeg met haar zwaard tegen een tak, en een extra laag sneeuw viel op Azuka an Caana. "AAAAH! DAT IS KOUD!" riep Azuka uit, terwijl de sneeuw zich een weg achter haar blouse zocht. De sneeuw smolt op haar warme huid, en stroompjes water gleden via haar schouders naar beneden. Caana brieste verontwaardigd, en schudde de sneeuw van zijn huid. "Sunset! Die krijg je terug ! Ooit .." lachtte Azuka naar het meisje dat inmiddels bij haar was. Met belangstelling bekeek ze haar zwaard, controlerend op kapjes in het metaal, maar tevreden hing ze het terug aan haar linkerbeen. Azuka klopte de sneeuw van zich af, en keek Sunset aan. "ben je alleen wat nat ? Niet onderkoeld worden, hé." zei de zeventien jarige Knight Apprentice. Ze probeerde de bezorgdheid in haar stem wat af te schermen, maar wou het toh weten. Caana hinnikte geërgerd, en Azuka glimlachte naar hem. "Iemand een beetje jaloers ?" vroeg ze hem. Hij schudde zijn hoofd, en keek naar Sunset. Daarna keek hij weer naar de grond.

Babs' Sheet Codes