Looking for information.

Een zachte bries gleed langs hem heen, terwijl hij Danger verder liet lopen. Hij wist dat hij al lang vannacht op de rug van de hengst had doorgebracht, maar op dit moment had hij geen andere oplossing, en dat wist Danger ook wel. Diep van binnen wist hij dat Danger door zou lopen totdat die echt niet meer kon, en aangezien de ogen van de hengst nog helder stonden en de hengst flink doorstapte, kwam het er wel op neer dat die nog lang kon lopen zonder rust. Toch wou hij niet de hengst al te veel door laten lopen, want hij wist dat morgen nog een lange dag zou worden. Even keek hij omhoog naar de lucht, zonder dat hij zijn hoofd bewoog. De maan was al lang over zijn hoogtepunt heen, zijn ogen waren eigenlijk op zoek naar iets heel anders. Het duurde niet lang voordat hij het in zijn ooghoeken zag waar hij naar op zoek was. Hij hoorde aan het geluid achter zich dat Dante en zijn paard hem volgde. Het paard liep niet helemaal in gelijke trend met Danger, waardoor die duidelijk hoorbaar was dat er iemand achter hun aanliep. Zijn boog bleef over zijn schouder heen hangen, maar dat zou zo kunnen veranderen. De omgeving ging langzaam veranderen, de bomen gingen steeds verder uit elkaar staan en de omgeving werd wat lichter, ook al bedekte de wolken het grootste oppervlakte van de hemel. Rustig liet hij Danger verder stappen. De hengst liep in rustig tempo verder, het was duidelijk dat de hengst geen haast had, en hij ook niet. Mensen die zich op dit moment nog buiten zouden wagen, tja, die zouden wel op hun donder krijgen van hem. Het zou niet lang meer duren voordat ze bij het dorp zouden komen. Hij wist dat hij wel een plek zou vinden voor Dante bij de herberg. De herberg van het dorp was bijna altijd de hele dag door open. Aangezien het dorp op een doorrij route lag, en er meestal ’s nachts nog klanten binnen kwamen. Beter voor de zaken om dus maar altijd open te zijn. Op dit moment kwam het hem wel erg goed uit.
Zacht gebrom van Danger vertelde hem genoeg. Hij raakte even de hals van Danger aan, direct zwenkte het hoofd van de hengst naar rechts, opnieuw raakte hij de hals aan en de hengst liet zijn hoofd weer naar voren toe gaan en liep verder. Ze reden even door een schaduw heen, en in een moment van licht zag hij de rovers zitten. In een fractie van een seconde liet hij de boog van zijn schouder afglijden en had hij een pijl getrokken. Hij richtte de pijl en liet die gaan. Een dodelijke schreeuw vulde de nacht. Hij wist dat de rovers hem nog niet eens gezien hadden, en dat kwam hem nu goed uit. Danger stapte uit de schaduwen, en opnieuw liet hij een zwarte pijl gaan, je zou denken dat je in het donker niet veel kon zien, laat staan dat je kon zien waar de rovers zich bevonden, maar voor hem maakte dat niet uit. Hij kende deze bossen door en door, en had een hekel eraan als de mensen hem zo vroeg op de ochtend nog stoorde met overvallen. Een derde pijl lag op zijn boog, maar hij hoefde niks meer te doen, de laatste overgebleven man kwam te voor schijn. Hij liet zich met gemak uit het zadel glijden, terwijl zijn boog gespannen bleef, met de punt gericht op het hart van de derde man. Hij zag de twee lijken liggen en liep er naar toe. Danger keek naar de man, alsof de hengst de man aan het inschatten was. Hij liep de schaduwen in en verdween voor even. Hij liep naar de twee lijken toe en trok de pijlen uit hun lichamen. Hij smeerde ze af aan hun tunieken en stopte ze toen terug in zijn koker. Opeens verscheen hij achter de man, de rover stond nog steeds in paniek. Hij bond de man vast met een touw wat hij bij een van de andere weg had gehaald. Daarna liep hij terug naar Danger, hij het touw vastgemaakt aan de boom. Op dit moment kon hij de man niet op sleeptouw nemen, naast het feit dat hij wist dat binnen een kwartier een patrouille langs zou komen. Hij steeg weer op de rug van Danger en liet de hengst weer verder stappen. Hij had deze kwestie aangepakt in een kwestie van seconden, en was daarna weer verdwenen.
Het duurde niet lang voordat hij de hengst de straten van het dorp in liet gaan. De klank van hoefijzers op de klinkers klonk zacht door de straten heen. Hij wist waar hij moest zijn, dus het duurde ook niet lang voordat hij het uithangbord zag. Danger schudde even met zijn hoofd, alsof de hengst zin had in een warme stal, maar hij wist dat het nog niet voor hun was weggelegd, zij moesten nog eerst die andere jager afleveren en daarna nog hun ronde door hun leen afmaken. Bij de stallen steeg hij af, er kwam een knecht aanrennen, om de paarden mee te nemen. Hij zag wel de bange blik in de ogen van de jongen toen die twee grijze jagers zag. Hij zelf zette Danger neer voor de herberg, hij zou hier niet lang blijven. Hij wachtte niet eens op Dante voordat hij naar binnen toe liep. Zodra hij de herberg inliep, werd het stil. Hij zag de blikken vol angst die naar hem toe werden geworpen. Het was voor hem meer dan genoeg, dan lieten ze hem immers ook in rust. Hij zag de herbergier staan en liep op hem af. De man wist zonder te vragen al wat hij wou. Geldstukken wisselde zich om voor een sleutel. Hij zou zelf geen gebruik maken van de kamer, Dante daarin tegen wel, tenminste als de andere jager slim was. Hij wachtte rustig totdat Dante zich bij hem zou voegen, als de andere jager tenminste het lef had. Mensen waren zacht hun gesprekken weer gestart, maar ze keken allemaal angstig in hun ooghoeken naar hem. Dit kon nog voor leuke situaties gaan zorgen.

One, the arrow goes
Two, a scream fills your ears
Three, the death comes to claims his souls
One second to shoot, to take someone’s life..

1056 woorden.

Het duurde niet lang voordat hij de voetstappen achter zich hoorde, de man had hem dus gevolgd, zoals hij eigenlijk wel had verwacht. Want als iemand je voor ging naar een herberg, dan was het wel zo handig om dan ook mee te gaan naar binnen toe, ongeacht wat de gevolgen ervan konden zijn. Het was de herbergier ook wel duidelijk dat hij hier niet zou verblijven, maar de man die net binnen was komen lopen. Niet dat het te verwachten was dat hij in deze herberg zou verblijven, zijn huis was hier vlakbij, naast het feit dat hij er niet van hield om in herbergen te slapen. Hij sliep veel liever in de open lucht, maar de andere grijze jager kon duidelijk wel een nacht een beter bed gebruiken dan de grond. De herbergier zei niks tegen hem, en hij zei niks tegen de herbergier, maar dat was dan ook niet nodig. De mensen hier wisten ongeveer wat hij van ze wou als hij binnen kwam lopen, dus vragen stellen was niet nodig. Hij had wel opnieuw de stilte gehoord toen Dante binnen was gekomen. Hij kon letterlijk de vraagtekens op hun gezichten zien. Was het Mystenia? Of iemand anders, maar hun vraag was al snel beantwoord toen de deur weer dichtging en de kaarsen weer normaal begonnen te branden, de andere jager had het postuur van een man, niet die van een vrouw. En als Mystenia hier in dit leen zou zijn, zeker weten dat hij haar dan niet in deze herberg zou laten slapen. Soms lagen de rangen nogal vreemd en zat het systeem raar in elkaar. Maar iets in hem vertrouwde de andere jager nog steeds niet, vooral omdat hij verder geen brieven had gezien. Als Sambozy echt deze Dante had gestuurd, dan zou die vast en zeker wel papieren hebben om te bewijzen dat deze echt een grijze jager was, nouja of dat die toegevoegd moest worden als een van de officiële jagers.
Hij trok zich totaal niks aan van de stilte die in de kamer heerste, hij hield van stilte. En de mensen hier wisten heel goed dat ze niet met hem moesten spotten, hij kon soms nogal kortaf zijn, en je wou hem dan niet boos maken, want dan wist je bijna zeker dat je zou eindigen met een pijl door je heen, naast het feit dat er op dit tijdstip meestal alleen nog maar boevenzooi in de herberg rondhing, dus dat die erg op hun passen moesten letten aangezien ze nu in het gezelschap van een jager verkeerde, eentje die nogal erg berucht was. De stilte bleef, er ging alleen een zacht gefluister rond nu er een tweede jager op het toneel was verschenen. Het was niet zo gewoon dat er twee jagers op één plek waren, want normaal heb je voor één probleem maar één jager nodig, en hier waren er nu twee. Soms als je twee jagers hier samen in de buurt zag rijden, dan was dat Leonoor met Mystenia, maar deze jager, deze kende de mensen hier niet. Zo heel erg open waren de mensen tegen jagers niet, vooral niet als het een vreemde jager was. Natuurlijk stond ook deze vreemde jager hoger in rang dan de mannen die er zaten, maar toch bleef het vreemd in de ogen van de burgers. In andere lenen werd er misschien vriendschappelijker omgegaan met de jagers, maar dat lag ook totaal aan wie de grijze jager was. En hij was bepaald niet een engel, en hij gedroeg zich ook niet als een engel, eerder als een pijl afvurende duivel, die iedereen die de wet overtrad zonder genade inrekende of in een ander geval doodschoot. Niet dat hij de laatste tijd zoveel mensen had doodgeschoten, de rovers letten goed op dat ze niks verkeerds deden, en als ze wel gingen roven, dat ze dan altijd ervoor zorgde dat ze niet op de plekken waren waar hij normaal was. Helaas voor hun veranderde hij altijd zijn routes, waardoor het onvoorspelbaar was om te bepalen waar hij zou gaan rijden en waar je dan wel zou kunnen gaan roven. Degene van vannacht die hadden minder geluk gehad en het zou niet lang duren voordat de mensen hier zouden weten wie er nu weer gevallen waren. In zijn ooghoeken zag hij hoe Dante begon te lopen, naar hem toe. De stilte bleef, en dat vond hij prima. Hij veroorzaakte geen angst, nee zijn manier van doen was al genoeg om de mensen hun mond te laten houden en te voorkomen dat ze vragen gingen stellen. Zijn acties hadden de verhalen gemaakt die steeds verder werden opgeblazen maar wel een kern van waarheid bevatte. Dat mensen dan zelf hem bijnamen gingen geven en de verhalen geloofde, dat was hun eigen beslissing. Hij had zich alleen maar aangesloten bij de verhalen, okey het was waar dat hij niet sprak, maar dat was dan weer een van de weinige dingen die er wel aan klopte. Hij vond het niet erg dat ze zo over hem dachten, hoe banger ze voor hem waren, hoe meer ze hem met rust lieten en hij meer zijn gang kon gaan.
Hij pakte de sleutel aan van de herbergier en liep toen naar de trap toe, hij wist bijna zeker dat Dante wel zou volgen. Hij keek even naar het nummer die op het label stond en liep toen de kamer uit, zodra hij uit de kamer was, begonnen de gesprekken weer. Hij liep rustig door de gang heen, en ging toen de trap op. Het duurde niet lang voordat hij bij de goeie kamer was. Hij opende de deur en liep naar binnen toe, hij liet de deur gewoon open staan voor Dante. Niet dat hij van plan was hier lang te blijven. Hij legde de sleutel neer op het tafeltje, er lag een briefje onder. Even keek hij naar buiten. En toen liep hij de kamer weer uit, zodat Dante zelf zijn gang kon gaan. Hij verdween in de schaduwen en liep toen weg. Hij ging terug de trap af en het duurde niet lang voordat hij weer door de kamer heen liep. De mensen zagen hem niet eens, hij hoorde het alleen even stil vallen toen de mensen zich realiseerde de dat de deuren open en dicht waren gegaan, zonder dat ze iemand hadden gezien. Danger stond al trouw op hem te wachten. Hij steeg op en gaf de hengst toen licht de sporen. Het jagerspaard sprong weg, en de klinkers vlogen voorbij, hij boog licht voorover en zijn mantel wapperde in de wind. Hij had Dante achter gelaten met een boodschap, op het briefje stonden namelijk een paar woorden geschreven: ”Morgen zal ik je naar Mystenia brengen” dat was wat hij op het briefje had geschreven. Dante hoefde nog niet te weten wie hij eigenlijk was, dat maakte dingen moeilijker. Hij stuurde Danger weer de bossen in en liet daar pas het paardje weer zachter gaan. Hij richtte zijn ogen op de bossen, ze hadden nog veel te doen. En nog veel grond te onderzoeken en zo weinig tijd.

Never trust him,
Never turn your back to him
Never betray this country
Or you will die..

1196 woorden.
Leonoor topic uit