Enjoyed to race

Door het winterse weer was het misschien op sommige momenten wat lastiger trainen samen met de baron, maar het was beter en ook leuker dan bij Jonker willem te hebben moeten blijven. Gelukkig had hij nu een dagje vrij en dat ging hij lekker vieren ook! Drake zadelde Storm op en het paard wist dat het leuk worden ging. Ze zouden weer gaan racen in de sneeuw voor zo lang het nog duren zou. Drake steeg op en verliet het kasteel met zijn zwaard zowiezo omgegepst. Dat was standaard en werd door iedere ridder gedragen. Zijn lichte panser bestaant uit bruin leer verried dat hij een leerling in opleiding was. Hij droeg nog een wit embleem dat later opgevult zou worden met het embleem dat bij hem horen zou. Drake spoorde Storm aan en ze draafte in een nog rustige draf over de weg naar het dorp dat ze eerst door zouden moeten, maar Drake had hele andere plannen. Hij had allang gespot dat hier grotere en hoge heuvels lagen dan waar hij eerder gewoond had. Drake stuurde Storm over het grasveld dat nu niet geploegt of gewiet zou worden. Drake liet hem de vrije teugel en Storm stormde weg. Ze vlogen over het gras en Drake had zich een das omgeslagen die een gedeelte achter hem aanwapperde net als zijn mantel waar de wind vat op had gekregen. Drake genoot van de race ookal beet de koude winter wind hem in zijn gezicht. Zijn handschoenen hielden de kou buiten en hij glimlachte zacht. Ze waren heerlijk opweg toen ze de eerste heuvel tegen. Storm zetten zijn hoeven schrap en ze klommen naar boven. Boven op de top hielt Drake Storm even in en genoot van het uitzicht. Het was een heerlijke aanblik. Waarom vond hij sommige dagen van zware training toch zo vervelend? Het was hier toch zo mooi en weids uitgestrekt. Drake voelde de onrust in Storm's lichaam. Hij stond al de hele week op stal vanwegen dat de weides zo glas konden zijn. Drake knikte en hij liet Storm eerst weer een stuk in galop springen voor het dier zijn benen voor zich uit strekte en naar beneden gleed als een enorme slede die van een hoge sneeuwberg afgleed. Drake joelde van plezier en genoot er aanzienlijk van. Het was heerlijk en Storm sprong het laatste stukje van de heuvel af en galopeerde weer over een groot stuk vlak land de volgende heuvel tegemoet! Storm brieste luid en genoot van elke sprong en elke stap die ze verder kwamen. De sneeuw wolkte hoog achter hen op terwijl ze hun weg vervolgde. Het was heerlijk om zijn benen weer te strekken ondanks dat hij de hele tijd op stal had gestaan. Drake voelde zich vol vreugde en hij wist dat Storm zich ook zo voelde.

Luan was 's morgends opgestaan met een blij gevoel. Hij moest niets doen, hij mocht gaan vandaag, hij wou rijden. Holy zou wel wat haar benen willen strekken. De jonge Apprentice kleede zich snel aan. Luan liep fluitend naar de de stal van Holy en zadelde de merrie op. Hij leidde haar de stal uit, en steeg op het grote beest. Ze dribbelde ongeduldig verder, en Luan moest ermee lachen. "Zodadelijk mag je galopperen, meissie," zei hij tegen zijn zwarte merrie. Hij gaf haar de sporen, en reed kalm van het kasteel weg. Holy trok aan de teugels, maar Luan hield haar in. "Wacht nu nog heel even, Holy." sprak hij haar toe. Hij ging het bos in, waar de sneeuw glisterde als diamanten in het licht van de dag, waar de ijzel nog op de bladeren zat. Vroeger geloofde Luan dat er elfjes woonde, maar dat is verleden tijd. Toen de zwartharige jongen ver genoeg was gereden, liet hij Holy rennen. Zijn paard rende alsof het de eerste keer was dat ze leven kon. De sneeuw sloeg in zijn gezicht, en de wind sneed door zijn kleren. "Ik had handschoenen moeten meenemen !" dacht Luan, terwijl hij dacht zijn handen te zien bevriezen. Holy leek geen last te hebben van de koude, want ze rende gewoon verder. Luan's zwaard sloeg wat vervelend tegen zijn linkerbeen, maar hij probeerde het te negeren. Zijn zwarte haar wat bedekt met witte spikkels, van de sneeuw die door de wind zijn richting uit woei. Even liet hij zijn rechterhand los, op de sneeuw uit zijn ogen te wrijven, en daardoor ging Holy nog sneller rennen. Luan's ogen traande van de wind, maar het kon hem niets schelen. In de verte kon hij onderscheid maken tussen het eindelioze wit-groen, en een donkere vlek op het landschap. De jongen stuurde zijn paard erop af, en zag op twintig meter afstand dat hetook een Knight Apprentice was. En zever hij wist, heette die jongen Drake. "Drake ?!" riep hij, met rode wangen. Hij best wel verlegen, maar hij zette het van zich af. Hij ging naast Drake rijden ..

OOC; Zo, ik heb mijn best gedaan ..

Het begon zachtjes te sneeuwen. Niet dat hij zijn weg hier niet inmiddels niet kenden hoor. Gelukkig was hij een snelle leerling en vatten hij alle informatie snel op net zoals een spons deed met water. Storm galopeerde door en Drake genoot van de rit die steeds verder van het kasteel af ging, maar hij hielt zijn ogen en oren goed open. Hij hoorde ineeens zijn naam noemen en Drake hielt Storm in die duidelijk tegenstribbelde door zijn hoofd omhoog te brengen en wild metzijn staart te slaan. Drake keek om en zag Luan aan komen galoperen op zijn paard Holy. Drake was meestal een loner, maar als iemand met hem mee wilde rijden of trainen dan was hij er nooit op tegen. 'He Luan, ben je ook op weg.' vroeg Drake en hij voelde dat Storm weer in volle galop verder wilde, maar nu waren ze in draf en hij wilde even rustig met Luan praten voor ze verder zouden gaan racen.

(Gaat prima hoor, Enkel even na lezen voor je hem verzend. Je hebt twee kleine schrijffoutjes^^)

Luan keek Drake aan. "Precies wel hé," grijnsde hij. Hij klopte Holy op haar hals. "Maar ik wil je niet ophouden hoor Drake, anders laat ik je wel gaan." Holy kwam toch wat tot rust en stopte met haar irritant gedribbel. De ijskoude sneeuw sneed nog steeds door Luan's kleren, en de jongen kromp in elkaar. De sneeuw hielp ook niet echt, want zijn haar was nu bijna wit. Hij schudde de vlokken van zijn hoofd. Luan probeerde zijn handen op te warmen, maar tevergeefs. Hij rolde met zijn ogen, en greep de teugels terug vast. Hij keek naar Drake's paard, Storm. "Die had precies ook zin in doorlopen." zei hij, met zijn hoofd richting het paard knikkend. Hij had het paard heus wel zien gaan. Luan keek even naar de lucht, en de sneeuwvlokken bleven maar vallen. Stil vloektte hij terwijl er een sneeuwvlok in zijn og kwam. "Jeahj, weer de hele dag een traanoog, Luan !" riep zijn geest.

(Die teksten zien er altijd zo kort uit omdat het van die lange zinnen zijn x'D)

Drake grijnsde bij Luan's woorden en luisterde in stilte zoals hij altijd deed. 'Ach je weet hoe paarden zijn als je te lang stil staan.' zei hij met diezelfde grijns opzijn lippen en voelde Storm wat rustiger worden. 'Je hield me heus niet op Luan. Ik wilde enkel even gaan racen met Storm dat heeft hij wel verdient en ik denk Holy ook wel.' zei hij en knikte richting Luan's merrie. Hij zag heus wel dat de jongen het koud had en in de zadeltas die al eeuwen aan zijn zadel hing zaten altijd wat extra kleding in en een paar handschoenen. Drake liet de teugels los en Storm kwam tot stilstand. Door zijn evenwicht naar de zadeltas te begeven snapte Storm wat Drake wilde gaan doen. Hij viste een de mantel omhoog en de handschoenen. 'Hier neem deze maar tot we weer in het kasteel zijn.' zei hij en reikte Luan de kledingstukken toe. Hoewel hij altijd als een buitenbeentje bij Jonker willem was behandelt was Drake gewoon vriendelijk gebleven tegenover anderen. Waarom zou hij wrok jegens die hebben die hem nog niks aangedaan hadden?

"Dankjewel Drake, die kon ik wel gebruiken," glimlachte Luan, en nam de kledingstukken aan. Tevreden sloeg hij de mantel om zijn schouders en deed de handschoenen aan. Zijn vingers tintelden, en hij bedankte Drake nogmaals. Luan keek achter zich, en zag dat de hoefafdrukken al bijna weer weg gesneeuwd waren. Hij fronstte en hoopte dat er geen echte sneeuwstorm ging komen. De wind liet zware pakken sneeuw uit de bomen vallen, maar zo erg was het dus niet. "Ach, Holy wil gewoon altijd rennen, zo is ze nu eenmaal." Luan dacht even na, en zag in de verte een boom staan. "He Drake .." begon Luan met een lach. "Race ? Tot het eerst bij die boom daar?" Hij wees naar de boom die hij zonet had gezien. Holy begon met haar hoef te stampen, maar Luan liet haar daarmee stoppen. De sneeuw begon feller te vallen, maar de koude wind deed Luan niets meer. Alsof ze zich neerlegde bij het feit dat Luan nu een mantel om had.

Luan bedankte hem tweemaal. Drake knikte begripvol. Luan trok het snel aan en zou nu vast minder snel last van de kou hebben? 'Voortaan is het handiger als je een kleine zadeltas aan je zadel laat zitten waar je de volgende keer als je het nodig hebt ook zoiets in houd.' stelde Drake voor en zag hoe Luan naar een boom in de verte keek. 'Ja paarden zijn echte racedieren. maar natuurlijk wil ik met je racen. Wie verliest betaalt straks het bier!' zei Drake en Storm brieste uitdagend naar Luan en Holy. Tot nu toe hadden ze in hun eentje geracet, maar nu zou het erom spannen. De heuvels die er tussen lagen waren kleiner, maar des al niet te min niet gevaarlijker dan hun hogere soortgenoten. Drake maakte zich klaar en sloot de zadeltas eerst goed af. Daarna ging hij in Racehouding zitten. 'Okay! 1,2,3!!!' riep Drake en spoorde Storm aan. Storm sprong naar voren en galopeerde meteen weg. De sneeuw spoot achter hen bijna de lucht in die Storm's hoeven opgooide. Drake liet de teugels vieren, maar bleef ver voorover gebogen zitten. De wind trok weer aan zijn mantel, maar dat deed hem niks want ze wilden allebij winnen!!!

Holy en Storm renden echt alsof hun levenervan af hing. Holy probeerde Storm bij te houden, maar de hengst deed zijn naam eer aan. Luan spoorde Holy nog aan, maar Drake won met meer dan vijf galoppassen afstand. Hijgend kwam Holy aan, en Luan ademde ook zwaar. "Ge .. Gefeliciteerd Drake," zei Luan met zijn bijna eeuwige lach. "Storm doet zijn naam alle eer aan." Luan klopte Holy op haar nek, en liet haar teugels wat langer. In de koude lucht zag hij de damp van Holy afslaan. Hij lachtte en keek Drake aan. "Ohnee, dat word bier op mijn rekening," zei Luan. "Maar ben jij niet te jong voor bier ?" plaagde hij Drake. Hij keek even om zich heen, en Holy trok aan de teugels. Luan liet ze maar wat losser. Omdat Storm een hele tijd voor hen had gereden, hing de sneeuw zowat overal bij Luan en Holy. Zijn merrie was net de sterrenhemel, met alle witte sterren. "Als verliezer zal ik ook je mantel kuisen." Die hing daardoor ook onder de vlokken, en ook wat aarde, die met de sneeuw mee was gekomen. De sneeuw viel nog altijd, maar gelukkig minder hard als daarstraks. "Storm is echt wel een snel beest !" Luan deed geen moeite zijn verwondering te verbergen. Maar Holy brieste verontwaardigt. Hij lachtte en klopte haar weer op de nek.

Storm won aanafstand tussen hem en Holy. Drake grijnsde breed. Dit was geweldig. Al die trainingen tijdens de dagen die ze vrij hadden, hadden zijn vruchten afgeworpen. Ze kwamen bij de boom en Drake haalde de teugels lichtjes aan en Storm kwam slippend in een sierlijke draai tot stilstand. Luan feliciteerde hem en Drake knikte dankbaar. Storm genoot van de aaandacht en begon bijna naast zijn hoeven te lopen. 'Ja, maar niet overdrijven. Storm kan nooit een jagerspaardje verslaan, ondanks dat ik hem persoonlijk elke vrije dag train.' zei Drake en hij hoorde de verontwaardigte bries van Storm. Het was niet geweldig om die te horen, maar dat deed Storm doordat hij jagerspaarden niet uit kon staan. Drake glimlachte om Luan's zorgen over het bier. 'Tuurlijk niet. Van de baron mag ik ook bier drinken alleen hooguit een glas of twee.' zei hij lachend en gaf Storm het teken om weer te gaan stappen. Ze waren nog wel even op weg dus konden ze de paarden op die manier drooglopen.

(Je hebt daar even lichtjes gemobt. Maar dat zie ik dan door de vingers omdat je het nog moetleren^^)

(Sorry .. Ik weet niet eens wat het betekend .. Ik faal altijd -,- )

De paarden liepen terug, en Luan keek wat in de verte. "Enne .. Waar en wanneer moet ik je dat bier geven?" Hij had nu wel zin in een glas, maar dat zo zeggen komt altijd zo verkeerd over. De jongeman zuchtte en keek naar zijn paard. "Wat zien de paarden er toch mooi uit, zo vol sneeuw !" zei Luan lachend. Maarjah, als hij blij of opgelucht was, dan lachtte hij altijd. En in het bijzijn van vriendelijke kerels. Met meisjes was een ander verhaal .. Holy trok an de teugels, maar Luan kon de teugels niet meer langer laten. Hij trok aan de teugels, zodat Holy ermee zou kappen. Gelukkig stopte de merrie er ook mee. "Jagerspaarden vallen niet te verslaan. On-mo-ge-lijk ! Ik snap niet hoe die kleine lijfjes zo snel lopen kunnen !"

(Ik moet nu offline, dus hoop dat het even lang genoeg is :3)