Meeting a knight. (Usui)

Zasha klom op Usui's paard en ze vertrokken in de richting van het dorp. Na een tijdje in stilte rijden, zei Usui wat. "Trouwens u moet me niet onderschatten. Hoe sterk uw broer ook mag zijn. Als ik een belofte maak... Kan niemand me tegenhouden." zei Usui. Iets aan Usui's stem deed hem denken aan zijn vader. Ineens herinnerde hij zich iets. Hij had beloofd wat van dat nieuwe suikerbrood te kopen. Geïrriteerd zuchtte hij. Niet dat hij er veel aan kon doen, maar het was nog steeds vervelend.
Eindelijk kwamen ze aan in het dorp. Nog een klein beetje verder en hij zou weer thuis zijn. "Zasha! Wat is er gebeurd? Ik wacht hier al uren, je zei dat je veel eerder terug zou zijn!" zei een bezorgde, bekende stem. "Sorry Kzaz, ik kan vandaag niet van dat suikerbrood voor je kopen." antwoordde hij. "Vergeet dat suikerbrood, waarom zit je op Heer Usui's paard? Wacht, waarom is Heer Usui überhaupt hier?" vroeg Kzazrier. "Hey, je bent gewond..." "Ik leg het je later wel uit. Usui, dit hier is Kzazrier. Hij helpt me vaak met smeden en in ruil daarvoor, laat ik hem in mijn schuur wonen." "Kzazrier Vetanari, aangenaam." stelde Kzazrier zichzelf nog een keer voor. Dat was waar ook, Usui was Kzazrier's grote voorbeeld, alles wat Usui deed was geweldig. Hij snapte niet waarom, maar Usui was een soort god voor Kzazrier. Daarom wilde hij ook ridder worden. Kzazrier keek hem aan met een blik die hij maar al te goed kende. Dezelfde blik die hij had toen hij zei dat hij ridder wilde worden, vol met vastberadenheid. Hij zuchtte. "Kzaz, ga maar vast naar huis, ik kom zo." zei hij tegen Kzazrier, die knikte en weg liep.
"Usui, Kzazrier wilt heel, maar dan ook echt heel graag ridder worden... Dit weet ik vrij zeker, hij blijft het maar herhalen. Wat denkt u? Is hij er geschikt voor?" vroeg hij Heer Usui, niet gelovend dat hij dit voor Kzazrier deed. "Ik zelf denk namelijk van wel... Maar, ik ben slechts een smid. Dus, wat denkt u?" vroeg hij. Hij keek in zijn ogen terwijl hij wachtte op een antwoord.

[Ik had ineens een idee gekregen ^^ dit is nog ongeveer een dag/week/maand/iets voordat Kzaz een riddersleerling wordt. Oh, en je antwoord zal geen verschil maken of hij een riddersleerling wordt of niet, hij is namelijk best koppig =P nee betekent voor hem: ik daag je uit het te proberen, en ja betekent: ik geloof in je, je kunt het]

Meeting a knight. (Usui) - Pagina 2 Kader-1

De weg naar het dorp leek langer dan normaal. Misschien omdat hij, nu naast de ezel liep en niet naast zijn geliefde Freedom. Maar hij vond het niet erg. Hij was juist blij dat de smid zo goed in vorm was. Zeker met die wonde. Dat was ook niet niets. Maar als de smid er zo goed mee doorkwam. Dan was het alle sinds niet te ernstig. Waarschijnlijk hoefde hij zich ook geen zorgen te maken over Zasha. Hij was ook trots op Freedom. Dat die zo rustig bleef. Normaal gezien hield hij er niet van als iemand anders op hem zat. Het was ook een wild paard, niet getemd. Dat zou hij best niet ter sprake brengen. Dus hij liep rustig en in stilte voort. Terwijl zijn haar half voor zijn ogen ging. Het zorgde er voor dat hij zich terug helemaal zich zelf voelde. Zijn spieren waren weer helemaal ontspannen. Zijn vermoeidheid na het gevecht was ook aan het vervagen en hij begon weer te genieten van de mooie dag. Want dat was het zeker. Niet echt de dag die hij in gedachten had. Maar deze verrassing was veel leuker geweest. Hij keek even naar Zasha. Hij hoopte dat die zich niet te veel zorgen maakte. Want dat was niet nodig. Hij zou rapport doen en ook zorgen dat de smid helemaal veilig was. Dat had hij niet alleen Zasha belooft. Ook zich zelf… Ook al luisterde hij nooit naar zich zelf. Slechte gewoonte dat hij misschien wel moest af gaan leren. Maar dat was juist het probleem. Wat kon het hem schelen dat hij niet naar zich zelf luisterde? Dat was zijn probleem en tot nu toe ging toch alles goed niet? Hij zette de gedachten uit zijn hoofd toen hij het dorp zag. Eindelijk, daar zou hij zich geen zorgen moeten maken over de veiligheid van Zasha. Ja die struikrover had wel gezegd dat er geen andere waren. Maar waarom zou hij een struikrover geloven? Daar had hij geen enkele reden toe. Maar nu ze het dorp naderden, was hij zeker dat er geen andere meer kwamen. Hij voelde zich het best toen ze echt over de brug waren. "Zasha! Wat is er gebeurd? Ik wacht hier al uren, je zei dat je veel eerder terug zou zijn!" Usui keek niet echt geïnteresseerd op. Naar een jongen, misschien twee jaar jonger dan hem. Het was duidelijk genoeg dat de twee elkaar kenden. "Sorry Kzaz, ik kan vandaag niet van dat suikerbrood voor je kopen." Suikerbrood? Nu was Usui wel een beetje geïnteresseerd. Alleen maar omdat hij eigenlijk honger begon te krijgen en dat hij ook wel een suikerbrood of twee zou lusten. Hij bekeek de jongen nog eens goed. Maar richtte daarna zijn blik weer op iets totaal anders. Terwijl hij luisterde naar het gesprek. Vergeet dat suikerbrood, waarom zit je op Heer Usui 's paard? Wacht, waarom is Heer Usui überhaupt hier?" Usui keek van Zasha naar de jongen en terug. Zonder zijn hoofd te bewegen. Wel die jongen wist wie hij was, dat was één ding dat zeker was. Maar er waren wel meer mensen die hem kende en hij hun niet. Hoe zou het toch komen? Al die verhalen die als een vuurtje werden verteld over hem en zo veel anderen. Ja die kon je nou eenmaal niet negeren. Ook al zou je het willen. Sommige dingen waren waar. Maar vaak had waren er veel dingen ongelofelijk verzonnen en geweldiger gemaakt dan dat ze in het echt waren. Voor al als het over actie verhalen ging. Hij moest wel toegeven dat hij sommige verhalen ook wel leuk vond. "Ik leg het je later wel uit. Usui, dit hier is Kzazrier. Hij helpt me vaak met smeden en in ruil daarvoor, laat ik hem in mijn schuur wonen." Hij knikte en lachte even naar de jongen. Hij had veel zin om te vragen.‘Waarom woont hij in een schuur?’ Maar hij slikte zijn woorden in. Hij had zo wel een idee waarom en hij wilde de jongen niet beledigen. ”Kzazrier Vetanari, aangenaam." Hij knikte nog eens naar de jongen. ”Ik veronderstel dat ik me zelf niet meer moet voorstellen.” Hij gaf de jongen een knip oog. ”Maar het is fijn je te ontmoeten.” Hij gaf de jongen een hand. Weer een nieuw persoon waarvan hij de naam moest onthouden… Niet dat het zo moeilijk zou worden. Kzazrier was niet echt een naam die je elke dag hoorde. Dus hij veronderstelde dat hij die naam niet zou vergeten en als hij dat toch deed. Dan mochten ze het hem niet kwalijk nemen. Hij had nu eenmaal veel dingen aan zijn hoofd. Ergens wist hij dat hij zich zelf aan het bedriegen was. Maar zoals gewoonlijk luisterde hij niet naar zich zelf. Usui was ook niet van plan om daar nu aan te beginnen. De woorden van Zasha ving hij niet op; hij zag alleen dat Kzazrier vertrok. Hij wreef even in zijn ogen. Terwijl hij zich nog steeds bewust was van het opgedroogde bloed die aan zijn handen ging. Nu hij daar zo aan dacht. Hopelijk waren de handen van Kzazrier nu ook niet vuil. hij wilde de jongen zeker niet in problemen brengen. Usui zuchte lichtjes terwijl hij de ezel eens op de nek klopte en zag hoe Freedom hem verwijtend aankeek. ”Usui, Kzazrier wilt heel, maar dan ook echt heel graag ridder worden... Dit weet ik vrij zeker, hij blijft het maar herhalen. Wat denkt u? Is hij er geschikt voor?" Usui zijn groene blik ging langzaam naar Zasha toe. Hij keek de smid even schaapachtig aan. Hij haalde lichtjes zijn schouders op. "Ik zelf denk namelijk van wel... Maar, ik ben slechts een smid. Dus, wat denkt u?" De schaapachtige blik verdween uit zijn ogen. Terwijl hij zich de jongen voor zich weer haalde. Het zag er een goede gezonde jongen uit die alleen een beetje mager was. Maar dat kon opgelost worden. Verder kon hij niet echt veel zeggen over de jongen. Niets van zijn karakter en ook niet van zijn gebruiken… waarom moest hij er eigenlijk over na te denken, ]b]”Ik geloof dat die jongen het wel kan halen…”[/b] Hij lachte even naar Zasha. ”Als hij er zelf in gelooft tenminste.” Vervolgde hij. Zijn meester had hem verteld dat als je maar hard genoeg probeerde en niet opgaf dat alles mogelijk was. Dus waarom zou die jongen dan geen ridder kunnen worden. Als de woorden van Zasha echt waar en zeker waren . Dan moest die jongen het gewoon maar proberen. Hij richtte zijn blik weer op de straat. Ze waren nu toch bijna bij het huis van Zasha? Hij wenkte Zasha om verder te lopen. ”Natuurlijk mag hij de training niet onderschatten, want het is een echte uitdaging…” Vertelde hij verder. ”Zeker niet voor opgevers!” Hij keek Zasha schuin aan. Voor dat de smid iets zou zeggen was zijn mond al weer open. ”Maar Kzazrier ziet er niet uit als iemand die gemakkelijk opgeeft.” Hij richtte zijn blik terug naar de straat. Nu hij er zo over na dacht. Hij zou op de markt iets kunnen kopen om te eten.

Meeting a knight. (Usui) - Pagina 2 Usuionderkant

[God? Ik voel me vereerd! Wink

Trouwens goede post! love it!]

"..Maar Kzazrier ziet er niet uit als iemand die gemakkelijk opgeeft." zei Usui. Klopt... Zasha merkte dat Freedom geen tam paard was, dat was duidelijk voor iemand die voor getemde en wilde paarden hoefijzers moest maken en aanbrengen. Wilde paarden reageerden anders dan getemde paarden. Zasha leunde naar voren en fluisterde een woord in Freedom's oor. Hij had dit woord van zijn vader geleerd, die zei dat dit woord paarden kalmeerden, al snapten vader noch zoon waarom. Voorzichtig stuurde hij Freedom naar de schuur die bij zijn huis hoorde. Hij stapte af en vertrouwde erop dat Freedom niet weg zou lopen. Toen zocht hij zijn sleutel in zijn zak. Hm, blijkbaar had hij zijn sleutel vergeten. Hij herinnerde zich dat Kzazrier de deur nooit op slot deed als hij thuis was, dus liep hij naar de deur en ging naar binnen. Hij gebaarde Usui dat hij naar binnen mocht komen, en Usui liep naar binnen. "U moet vast honger hebben. Ik heb niet veel op het moment, maar ik bak wel een ei voor u, dat is het minste wat ik kan doen voor u." zei hij terwijl hij naar de keuken liep. "Kzazrier, we hebben een nieuw verzoek, maak even twee bronzen messen, middel klein." zei hij tegen Kzazrier, die al naar de aparte werkplaats liep. "Gehard of niet?" "Hm, doe maar gehard, voor de zekerheid." antwoordde Zasha terwijl hij een ei brak en begon te bakken.
"Alstublieft, uw ei. Kzazrier, als je klaar bent, ik heb een ei voor je!" zei hij toen hij borden met een gebakken ei neerzette voor Usui, Kzazrier en hem zelf. "Dus, wilt u dat ik iets voor u maak? Een dolk? Iets anders?" vroeg hij aan Usui net toen Kzazrier kwam om te eten.

[Ik heb toestemming gekregen om Usui naar binnen te laten lopen. Oh, en Usui, ik zei toch dat ik een ei voor je ging maken? =P]

Terwijl Zasha duidelijk naar zijn sleutels zocht. Maakte Usui de ezel vast aan een soort van paal die daar stond. Daarna liep hij naar Freedom en klopte de hengst op zijn nek. Hij voelde de spieren van zijn paard trillen. Terwijl hij de hengst zachtjes begon te strelen. Freedom zou blijven staan. maar even twijfelde hij er aan of, hij zijn paard moest afzadelen of niet. Hij wist dat het niet goed was voor paarden om te lang met een zadel op hun rug te dragen. Maar als dit alles niet was gebuurt. Dan zat hij nu vast zelf nog in het zadel. Hij Keek Freedom aan. De hengst was meer gewend dan dit. Hij zou er geen last van hebben. Toch niet voor nu. Het leek er op dat Zasha zijn sleutel was vergeten. Hij wilde net zijn mond open doen. Om te zeggen dat de man toch ook gewoon kon aankloppen. Aangezien die jongen Kzazrier hier ook woonde; Die moest hier toch al zijn… Maar hij slikte de woorden in toen Zasha al naar binnen liep en hem wenkte om naar binnen te komen. Hij klopte Freedom nog eens op de nek en liep rustig naar binnen. De geur van metaal vulde zijn neus. Ook al was dit eigenlijk echt wel het gewone huis van de smid. Het was duidelijk dat de werkplaats hier dicht tegen lag. Als je niet veel met metaal bezig was. Zou je misschien denken dat het een gewone rare geur was. Sommige mensen zouden er misschien zelfs helemaal niet op letten. Maar als ridder was hij veel met metaal bezig. Zijn gehele harnas was uit metaal. Zijn zwaard en schild. Dus ja hij kende de geur maar al te goed. Waarschijnlijk zou hij sommige metalen kunnen herkenen aan de geur. Vroeger wanneer hij zich verveeld had, probeerde hij altijd te raden uit welke metalen wat voorwerp was gemaakt. Vaak was het een pure gok geweest. Toen was hij nog bij zijn vader geweest. Nou ja eigenlijk zijn familie. Maar die had hij verlaten om redenen die hij alleen wist. Nou ja de koning wist het ook. Wat was de koning toch een lieve en begrijpelijke man. Als Agenor niet de koning was geweest. Hadden ze misschien wel heel goede vrienden kunnen worden. Ook al was de koning dan elf jaar ouder dan hem. Leeftijd maakte geen verschil. Jong of oud. Wanneer je zijn vertrouwen had, dan was hij er voor je. Hij keek het vertrek rond. Het was er best wel gezellig. "U moet vast honger hebben. Ik heb niet veel op het moment, maar ik bak wel een ei voor u, dat is het minste wat ik kan doen voor u." Usui wilde zijn mond al open doen. Zeggen dat de smid echt geen moeite moest doen voor hem. Maar Zasha was al verdwenen in de keuken en hij besefte maar al te goed, dat hij wel honger had. Trouwens het leek er niet echt op dat hij de smid van gedachten zou kunnen veranderen. "Kzazrier, we hebben een nieuw verzoek, maak even twee bronzen messen, middel klein." Hoorde hij Zasha roepen hij lachte. Terwijl hij ging gaan zitten aan de tafel. Hij wist maar al te goed, dat hij hier eigenlijk niet zo zou moeten zitten. Hij had zijn werk te doen. Die dieven gaan oprapen en verslag uitbrengen aan het kasteel. Natuurlijk had ook Zasha beroep op hem gedaan. Wel hem en de rest van de ridders en dat was ook een zaak die hij nog moest voorleggen. Hij zuchte. Er was nog zo veel werk te doen. Maar Usui was vastbesloten om te vertrekken na dat hij had gegeten. Tenminste hij hoopte dat te doen. Want het was ook zijn plicht om de burgers hulp te bieden in alle omstandigheden. "Gehard of niet? Hm, doe maar gehard, voor de zekerheid." Usui moest glimlachen. Veel zin om te zeggen gehard is perfect. Maar hij slikte de woorden in. Terwijl hij na dacht over hoe hij de rest van zijn werk zou aanpakken. Hij zou sowieso eerst naar het kasteel moeten gaan. Daarna zou hij eerst rapport uitbrengen over wat. Zasha hem allemaal had verteld. Daarna zou hij een paar man bijeen rapen om terug te keren naar de plekken waar die rovers lagen. Die konden ze dan samen mooi gaan opsluiten en de doden begraven. Daarna zou hij of te wel de rest van de dag vrij krijgen. Doordat hij zo’n goed werk had geleverd. Of hij zou de rest van de weg moeten afleggen opzoek naar struikrovers. Die zich daar misschien verstopten. Ja dat leek het beste plan te zijn. Als je het zo bekeek leek het erg simpel. Maar hij besefte maar al te goed dat het moeilijker zou worden dan dat hij dacht. Vooral omdat hij dan heel die tijd alle regels precies zou moeten opvolgen, in de houding zou moeten blijven staan en dat hij geen fouten mocht maken. Hij had er een hekel aan. Maar hij zou het toch moeten doen. Dat was zijn werk en hiervoor had hij ook gekozen. Dus hij zou er niet over klagen. Het meeste van de tijd kon hij nog altijd gewoon zich zelf zijn. "Alstublieft, uw ei. Kzazrier, als je klaar bent, ik heb een ei voor je!" ”Dank u!” Zei hij vriendelijk terwijl hij de geur van het ei opsnoof. Nu pas besefte hij pas echt wat een honger hij had. Hij had zin om het ei op te schrokken. Maar hij wachte uitbeleefdheid tot iedereen aan tafel zou zitten. "Dus, wilt u dat ik iets voor u maak? Een dolk? Iets anders?" Vroeg Zasha aan hem. Hij richtte zijn blik op de smid. Uit zijn ooghoeken zag hij dat de jongen ook in de kamer was gekomen. ”Een paar dolken komen altijd van pas.” Zei hij vriendelijk. ”Maar ik sta er op, dat ik u er eerlijk voor betaal!” Zasha mocht hem nog gaan smeken om hem een gratis dolk te geven. Maar dat zou niet lukken. Hij zou de smid eerlijk betalen voor zijn werk. Hij was eigenlijk al blij genoeg met het gratis ei dat hij van Zasha kreeg. Dat was meer dan genoeg voor hem. Trouwens als hij het werk van de man niet zou betalen. Dan had hij het gevoel dat hij gewoon profiteerde van het feit dat hij een ridder was en dat wilde hij niet. Zo was hij niet. Hij besefte maar al te goed dat er vele waren die altijd profiteerden van het feit dat ze zo veel respect hadden. Maar hij niet, nu niet en echt nooit niet.

[Hahaha het is gewoon grappig een Ei XD]

"Een paar dolken komen altijd van pas. Maar ik sta er op, dat ik u er eerlijk voor betaal!" zei Usui. Zasha keek even in zijn ogen en zag dat het hem nooit zou lukken om hem op andere gedachten te brengen. Maar dolken waar hij iets aan had, waren heel erg duur. Minstens een goudstuk en drie zilverstukken voor een dolk van ridderskwaliteit. En dan was dat nog het goedkoopste van ridderskwaliteit... De duurste dolk die hij kon maken was ongeveer negentien goudstukken, vijf zilverstukken en zeven kopermunten. Het enige probleem was dat het heel lang duurde om te maken en je moet van te voren betalen, anders kon Zasha de grondstoffen niet kopen. En dan was er nog een kans dat hij een foutje maakte en weer helemaal opnieuw moest beginnen. Nou ja, dat betekende niet dat hij nog betere dolken kon maken, hij had gewoon niet het goede gereedschap om nog betere dolken te kunnen maken. Niet dat dat veel uitmaakte, hij had nog nooit iemand horen vragen voor een wapen die meer dan honderd goudstukken kostte... Hij herinnerde zich een verzoek van de stadswachters dat hij nog eens moest maken. Hij maakte geen grapje tegen de rover over de martelwapens, hij was echt een beetje aan het experimenteren met nieuwe martelwerktuigen. Daarom was hij ook blij dat de rover het serieus nam. Ja, af en toe kon Zasha best gemeen zijn. Vooral tegen mensen die hem willen vermoorden. Er waren hier ook een paar dingen gebeurd waarvan hij blij was dat Usui het niet wist... Die keer dat er een rover zijn werkplaats probeerde te overvallen, niet wetend dat een smid altijd een hamer bij zich heeft. Dat was de tweede keer dat hij zijn eigen martelwerktuigen kon proberen. Hij had alleen maar kunnen dreigen, maar dan zou hij veel minder goed zijn met wapens maken. Je moet weten hoe ze gebruikt worden om ze te maken, dat was ook waarom hij zo goed in messen maken was. Hij wist heel goed hij je ze moest gebruiken. En door die rover wist hij ook welke materialen beter door mensen snijdt. Het mocht dan wel erg oneerlijk klinken, en dat was het ook een beetje, maar die rover had wel bijna zijn favoriete mes gestolen, en dat kon niet zo makkelijk vergeven worden. Uiteindelijk liet hij hem flauw vallen en liet hem, geboeid en al, achter voor de deur van de gevangenis. Hij wist dat de wachters al een tijdje naar hem op zoek waren. Oh ja, Usui moet nog een mes... Hij dacht na voor de juiste materialen. Hij kon een speciaal pantser-doorborend mes maken... Maar dat was heel zwaar en vereiste heel veel energie. Hij kon het ook dun, licht en scherp maken. Met de juiste materialen kon hij het dan nog steeds heel sterk maken. En als hij het lemmet dan ook iets lichter dan normaal maakte, kon het ook als werpmes gebruikt worden. Dat leek hem wat passender voor Usui, maar misschien had hij wel een verzoek. "Heeft u een verzoek welk mes u wilt? Of wilt u een mes die ik passend voor u vind? Meestal willen mijn klanten zelf kiezen welk mes ze willen. Als u dat wilt, kunt u eerst kiezen tussen het standaard mes, een lichter mes of een zwaarder mes. Verder hebben we nog de wat specialere messen... Maar daar heb ik nu niet genoeg materialen voor." zei hij. Hij herinnerde zich nog de dag dat zijn vader hem een soort haak-mes leerde maken. Het was moeilijker dan je dacht om de haak erin te krijgen... Verder had hij ook een soort mes dat langer werd als je een knopje indrukte. Het was een best duur mes vanwege al de tijd die in het mechaniekje wordt gestoken. Zijn trots was toch echt het afschietbare mes. Heel lastig te maken, maar heel erg sterk. Geweldig om ridders in harnas mee uit te schakelen en het zou zelfs grijze jagers moeten kunnen uitschakelen. Zodra je het knopje indrukte, hoorde je een harde knal en je handen zullen even pijn doen, maar het mes suisde dan wel heel erg snel door de lucht naar zijn doelwit. Haast onmogelijk te ontwijken als je goed richt. Hij had er twee soorten van, één die gemaakt was om door het doelwit te gaan, en één die in het doelwit vast moest blijven. De tweede kon je nog aanpassen zodat er gif in kon. Hele dodelijke wapens dus. Hij had het maar één keer gemaakt en toen meteen verstopt. Hij was bang dat het voor verkeerde dingen zou worden gebruikt, dus verkocht hij ze maar niet. Hij verkocht wel iets dat erop leek, maar werkte met een veertje. Een dun veertje en het mes was een beetje bot. Het was meer een soort gevaarlijk kinderspeeltje. Daarom verkocht het ook heel slecht, waar hij best blij mee was. Er was maar één probleem met de wapens, je kon ze maar één keer gebruiken. Dat kwam door het buskruit dat het lemmet kapot maakt zodra je ermee schiet. Hij probeerde daar nog een oplossing voor te verzinnen, wat hem nog niet was gelukt. Maar goed, Usui had niets aan wapens die hij niet verkocht. Dat was hetzelfde als om brood vragen bij een slager, dat zou niet werken. Nou ja, niet helemaal, maar dat maakte niet uit. Misschien zou hij het een keer aan de grijze jagers geven om mee te experimenteren, maar misschien ook niet. "De dolk die ik voor u in gedachten heeft kost een goudstuk, twee zilverstukken en acht kopermunten. Als u iets anders wilt, zegt u het maar." zei hij, denken over de materialen die hij zou kunnen gebruiken voor een ridder. Ineens had hij een idee, hij kon voor hem en speciaal mes maken dat extra licht was. Zijn harnas was waarschijnlijk al zwaar genoeg. Dan zou hij het lemmet een klein beetje zwaarder maken zodat hij, met wat oefenen, het ook als een soort werpmes kon gebruiken. Het was alleen wel lichter dan de meeste werpmessen. Maar zijn keuze deed er niets toe als hij iets heel anders wilde, wat meestal het geval was met klanten. Dus wachtte hij eerst het antwoord van Heer Usui af.

[Het duurde even, maar het is me gelukt! Hier heb ik lang over na moeten denken, dus vind ik dat je er wat aan moet hebben. En als ik wat vind, hoef ik niet meer te zoeken. Wat ik bedoel is... Eigenlijk weet ik niet meer wat ik bedoel... Just make another post or somethin'... OMG! BIJNA WAS IK DE HELE POST KWIJT! 0.0 Wat ben ik blij met de kopieer functie...]

"Heeft u een verzoek welk mes u wilt? Of wilt u een mes die ik passend voor u vind? Meestal willen mijn klanten zelf kiezen welk mes ze willen. Als u dat wilt, kunt u eerst kiezen tussen het standaard mes, een lichter mes of een zwaarder mes. Verder hebben we nog de wat specialere messen... Maar daar heb ik nu niet genoeg materialen voor." Terwijl Zasha al die woorden uit sprak, nam hij snel een hap van het ei. Het smaakte wel. Hij had ook wel erg veel honger en hij kon er niet aan doen. Dat hij wat sneller at dan normaal. Hij luisterde onder tussen ook maar half naar de woorden van de smid. Hij moest hier niet zitten. Hij moest hier geen ei zitten te eten. Hij zou op weg moeten zijn naar het kasteel en rapport uit brengen. Maar dan nog. Wie zou het weten dat hij hier zat? Behalve een persoon die hem naar binnen had zien gaan? Trouwens het was niet dat hij de regels overtrad of zo iets en ook al zou hij dat doen. Dan zou het hem ook niet zo veel kunnen schelen. Afwezig at hij zijn ei rustig op. Terwijl hij nog eens dacht over de woorden die hij zou gebruiken om te vertellen wat er allemaal gebeurd was. Wel hij zou natuurlijk het formele gedoe moeten gebruiken. Daar kon hij niet uit komen. Hij zou gewoon vertellen wat er was gebeurd. Maar niet al een idioot zoals de meesten deden. Idioot zou zijn. ‘Meneer ik was dus zoals opgedragen mijn weg aan het afleggen. Toen ik merkte dat er iets verkeert was. Ik zag de jonge smid Zasha… Hij zat in de problemen. Natuurlijk heb ik hem geholpen. De rovers liggen daar nog steeds die moeten we zeker nog gaan ophalen. Maar dat is niet het enigste. Op de terug weg naar de stad werden we weer aangevallen. Ook deze keer heb ik de rovers kunnen tegen gekomen. De smid Zasha is te weten gekomen dat zijn broer nog steeds leeft en een gevaar vormt voor de grijze jagers. Hij wilde dit melden. Zijn broer is bekent als de zwarte jager en zou van plan zijn om korte metten te maken met de grijze jagers. Dit is een ernstige bedreiging meneer! Natuurlijk ben ik zo snel mogelijk terug naar hier gekomen om dit te melden meneer!’ Hij liet er dan nog de familie naam van Zasha uit en al details van de gevechten zoals de meesten wel deden. Maar hij was niet zo iemand. Hij zou niet rond de pot draaien en hij zou het zeker niet zo lang maken. Daar kwamen alleen maar problemen van. Neen hij zou het kort en krachtig vertellen. Alleen wist hij nog niet precies hoe hij dit moest doen. Hij at de laatste restjes van zijn ei op. Zijn blik gleed weer naar Zasha. Moest hij zich zorgen maken over de jonge smid en over Kzazrier? Zouden ze in gevaar zijn? Neen hij zou zorgen dat het niet zo ver kwam. Hij had belooft dat ze beschermd zouden worden en dat was hij van plan ook. Hij zuchte even licht. Maar zorgde er voor dat Zasha en de jongen het niet konden horen. Hij wilde ze niet beledigen. Zijn gedachten werden verstoord en deze keer luisterde hij wel naar de woorden van de smid. "De dolk die ik voor u in gedachten heeft kost een goudstuk, twee zilverstukken en acht kopermunten. Als u iets anders wilt, zegt u het maar." Even was hij niet meer mee. Maar toen hij alle andere gedachten weg had gevaagd wist hij het weer. Het wapen, natuurlijk. Hij haalde de andere woorden van Zasha nog eens boven. "Heeft u een verzoek welk mes u wilt? Of wilt u een mes die ik passend voor u vind? Meestal willen mijn klanten zelf kiezen welk mes ze willen. Als u dat wilt, kunt u eerst kiezen tussen het standaard mes, een lichter mes of een zwaarder mes. Verder hebben we nog de wat specialere messen... Maar daar heb ik nu niet genoeg materialen voor." Hij lachte even en keek de smid recht aan. ”ik heb niet echt een speciaal verzoek.” Zei hij rustig en op een vriendelijke toon. ”Ik vertrouw er op dat het wapen dat u in gedachten heeft geweldig zal zijn.” Zijn hand zakte naar zijn beurs. Hoeveel had Zasha ook weer gezegd? een goudstuk, twee zilverstukken en acht kopermunten. Hij dacht na. Hij kon net zo goed twee goudstukken geven en één zilver stuk. Hij wist heel goed dat hij dan twee kopermunten terug zou moeten krijgen. Maar wat konden hem twee kopermunten schelen? Het was niet dat hij daar over zou gaan janken zoals veel mensen deden. Meestal gaf hij sowieso nooit het gepaste bedrag. Hij gaf altijd te veel. Misschien zou hij daar beter iets aan veranderen. Maar hij wist ook dat als je dat deed. Je er later ook wel iets terug kon verwachten. Zoals bij de baker. Als hij zelf naar de bakker ging gaf hij altijd te veel. Usui had ook wel door dat de bakker dat bij hield en dan kreeg hij soms een brood gratis. Nou ja eigenlijk had hij het gewoon al betaald… Hij lachte nog eens vriendelijk naar Zasha. Terwijl hij zijn beurs tevoorschijn haalde. ”Is twee goudstukken en een zilverstuk ook in orde?” Hij haalde twee goudstukken uit. Meetal gaf hij zijn goudstukken niet zo snel uit. Je verdiende goed als ridder dat was zeker en hoe beter je was hoe meer je kreeg. Voor al als je naam al wat bekent was. Maar dan nog spaarde hij de goudstukken meestal op. Daarna legde hij ook nog een zilverstuk er bij. Hij knikte en stond recht. ”Dan zal ik het later wel eens komen ophalen.” Zei hij rustig. ”Nu denk ik dat het beter is eerst verslag uit te gaan brengen en de struikrovers op te halen. Hij was klaar om te vertrekken. Maar natuurlijk kon hij niet zomaar weg gaan. ”Is er anders nog iets dat ik voor u of voor de jongen kan betekenen?” Vroeg hij voor de zekerheid. Je kon nooit weten. Zasha en of Kzazrier kon nog altijd een vraag hebben en dan wilde hij er zeker van zijn dat hij die beantwoorde… hij hield er niet zo graag van om zoveel interesse te tonen. Maar voor één keer zou hij er maar mee moeten leren leven. Het was niet dat heel zijn leven er aan kapot zou gaan. Dus hij wachte rustig af.

[Yeey eindelijk geantwoord sorry had het druk ^^]

"Ik heb niet echt een speciaal verzoek. Ik vertrouw erop dat het wapen dat u in gedachten heeft geweldig zal zijn." zei Usui. Het dunne, sterke mes dus... Het zou wel wennen zijn om ermee te gooien, het werkte namelijk anders. Je had twee soorten werpmessen, de meest voorkomende was de soort die het heft zwaarder maakte. De andere soort was het soort dat hij zou maken, hij zou het lemmet lichter moeten maken. Natuurlijk zou hij ook het heft iets zwaarder maken, anders zou het mes te zwak zijn om klappen op te kunnen vangen. "Is twee goudstukken en een zilverstuk ook in orde?" vroeg Usui. Zasha knikte en kreeg een flauw idee. Hij gaf bijna nooit kortingen, en als iemand hem meer probeerde de geven voor het wapen, maakte hij het wapen gewoon beter met het extra geld dat hij kreeg. En dus zou hij het dolkje nog beter maken dan hij eerst in gedachten had. Met dat extra geld kon hij het metaal nog harder maken. Misschien kon hij er zelfs een druppeltje zilver bij doen. Dat zou ervoor zorgen dat het minder snel geslepen moest worden en ook dat het veel minder snel roestte. Hij pakte het geld aan en deed het in een speciale buidel die hij had voor verzoeken. "Dan zal ik het later wel eens komen ophalen. Nu denk ik dat het beter is eerst verslag uit te brengen en de struikrovers op te halen. Is er anders nog iets dat ik voor u of voor de jongen kan betekenen?" vroeg Usui. Dit was Kzazrier's kans... "Nou eigenlijk... Ja, er is iets-" begon hij. "Ik wil ridder worden." onderbrak Kzazrier hem, met een stem die overvloeide met vastberadenheid. Toch vreemd, normaal gesproken zei Kzazrier haast nooit wat. En hij zei nog minder tegen mensen die hij niet kende. Misschien was het omdat Usui zijn voorbeeld was, of omdat hij echt heel graag ridder wilde worden. "Wat Kzazrier bedoelt te vragen is... hoe kan hij een ridder worden?" verduidelijkte hij. Daarna wachtte hij rustig op een antwoord, terwijl Kzazrier nerveus met zijn eigen vingers aan het frummelen was.

[Sorry dat het een beetje kort is :c en dat het zo lang duurde... er zit nog een heel drama achter... eerst viel de stroom eruit, toen viel de wifi weg toen ik hem op wilde sturen, en toen crashte word >:C dus, hier is hij eindelijk ^^]

Een klein beetje gespannen wachte hij af op een reactie. Ergens hoopte hij dat er niets meer zou zijn. Dat Hij zou kunnen vertrekken. Niet dat hij hier niet graag zat en het was zeker niet omdat hij er van af wilde zijn. Maar de tijd stond niet stil en hij had nu eenmaal nog ander werk om te doen. Veel werk, hij moest ook nog zijn ronde afmaken… Elke minuut dat hij hier bleef kon er een struikrover dichterbij komen. Misschien waren er nu wel een paar bezig weer iemand anders aan het aanvallen. Het kon ook zijn dat één van zijn collega’s hulp nodig had. Dat hij daar nu eigenlijk moest zijn in plaats van hier en toch. Toch wachte hij nog even. Op de reactie. Hij keek van de jongen naar de smid. De jongen had een vastberaden uitdrukking op zijn gezicht gekregen en het leek er op dat Zasha ergens over leek na te denken. Wat zou er op hun lever liggen? Wat konden ze hem nu nog vragen? Hij ademde even rustig in en uit. Hij zag hoe de mond van de smid openging en luisterde zonder ook maar een spier te bewegen naar zijn woorden. "Nou eigenlijk... Ja, er is iets -" De smid had geen tijd om zijn zin af te maken. De jongen zijn woorden sneden er recht door en zo werd meteen heel de vraag duidelijk… "Ik wil ridder worden." de stem van de jongen zat vol met vastberadenheid. Usui knikte even serieus. Was dat waarom dat Zasha die eerdere vraag ook aan hem had gesteld? Hij moest toegeven, de jongen wist van aanpakken. Het leek er op dat die er wel heel erg graag in wilde geloven. Hij wilde de jongen zijn vertrouwen wel schenken… "Wat Kzazrier bedoelt te vragen is... hoe kan hij een ridder worden?" verduidelijkte Zasha de vraag. Usui knikte even en dacht na. Terwijl zijn blik naar de jongen gleed. Die zat nu met zijn vingers te draaien. Hij keek de jongen nog eens onderzoekend aan. Hoe kon hij ridder worden. Dat was niet moeilijk. Maar hij zocht naar de juiste woorden om het zo duidelijk mogelijk te maken. Zijn blik gleed even naar Zasha die duidelijk ook op een antwoord hoopte. ‘kan niet…’ dat zou hij kunnen zeggen. Dan was hij er vanaf. Maar dat zou een leugen zijn. Hij keek weer naar de jongen en schonk hem een kleine glimlach. ”Wel dat is eigenlijk niet zo moeilijk.” Begon hij en hij draaide zijn blik weer even naar Zasha. Maar al snel gleed hij terug naar Kzazrier. ”U gaat gewoon naar het kasteel van de baron. Daar doet U de mededeling dat U bereid bent om Leerling ridder te worden.” Hij stopte even en bedacht snel zijn volgende woorden. ”natuurlijk moet U wel met een goed argument komen. Niet iedereen word zo maar toegelaten.” Het was waar, het was moeilijk om binnen te raken. de lessen daar en tegen waren nog harder dan dat. ”Als de baron het argument goed vind word U getest… Waarna de beslissing word genomen.” De test was ook niet gemakkelijk. Maar hij geloofde wel dat de jongen dat zou aankunnen. ”Daarna gaat u naar de ridderschool…” Hij stopte even en bedacht dat niet iedereen naar de ridderschool werd gestuurd. Sommigen kregen een meester toegewezen. ”Of U krijgt een meester toegewezen… dat gebeurd zelden. Natuurlijk kunt u altijd het verzoek doen om een meester te krijgen.” Hij keek weer even naar de smid. Hij knikte even. Moesten ze nog iets weten? ”Als u een verzoek doet om een meester te krijgen heeft u een betere kans als u al iemand in gedachten heeft…” Hij zelf had ook een meester gehad. Maar die was hem toegewezen, omdat de koning en de baron beter vonden dat hij niet in de ridderschool zat. Juist door zijn verleden. Ze waren bang dat zijn geheim zou uitkomen en dan zou hij waarschijnlijk in de problemen gezeten hebben. Dus had hij een meester gekregen. De eerste die hem echt aanvaard had. Hij keek weer even van De jongen naar Zasha. Ja dat was wel alles. Verder had hij geen idee of er nog meer informatie was die de jongen moest weten. Als hij zich zou gaan aanmelden, dan zou alles daar nog eens extra worden uitgelegd. Hij lachte nog eens vriendelijk naar de jongen en richtte zijn groene blik weer op Zasha. ”Als dat alles was…” hij boog even zijn hoofd. ”Dan vraag ik u nu om mij te excuseren.” Hij deed een paar stappen achteruit. Hij knikte even op het bord waar daarnet nog de eieren op hadden gelegen. ”Bedankt voor de maaltijd.” Hij keek nog even naar de jongen en schonk hem een knip oog. Klaar om te vertrekken.

Zo zo, hoop dat je er wat mee kan XD]

Meeting a knight. (Usui) - Pagina 2 Qzu6

Na dat allemaal te horen, knikte Zasha even en liet het even tot zich inzakken. Jammer dat Kzazrier niet zo goed was in praten. Anders was het veel makkelijker geweest. Ach, daar kon hij niet zo veel aan doen. Misschien, als ze geluk hadden, was zijn vastberaden blik genoeg. En dan kon hij de baron nog altijd over zijn geschiedenis vertellen. Als het goed is, gingen er geruchten dat er een zwerver was die voor de karma vocht. De Karmastrijder. Misschien zouden een paar wachters hem wel herkennen. Dat zou grappig zijn, Kzazrier kwam vroeger namelijk best vaak in de problemen. Zasha grinnikte even toen hij zich voorstelde wat ze moesten denken als ze ineens een ex-dief/zakkenroller/inbreker/rover zagen die een ridder wilde worden. Nu wisten ze allebei wat ze moesten doen. Hij zou Kzazrier helpen met de argumenten en ook een mes maken voor Usui. Dat ging hij in zijn werkplaats doen. Niet de werkplaats hier, maar zijn andere werkplaats, aan de rand van de stad. Ook was hij van plan om een keertje nog meer pijlen te maken. Daar wilde hij net zo goed in zijn als hij was met messen. Hij zuchtte, dat zou nog een lastige klus worden. Natuurlijk niet de lastigste klus, maar wel een van de moeilijkere. Dat deed hem weer denken aan die keer dat hij een mes voor een dief moest maken. Het moest heel dun zijn, zodat hij het makkelijk kon verbergen. Hij had het mes toen gemaakt, maar toen de dief naar buiten ging, waren er ineens allemaal wachters. Toevallig had de dief wat van Zasha's geld gestolen. En toevallig brak het mes toen de dief het wilde gebruiken omdat er toevallig te slechte grondstoffen waren gebruikt. En toevallig was het handvat nogal stekelig... "Als dat alles was... Dan vraag ik u nu om mij te excuseren." zei Usui. "Bedankt voor de maatlijd." "Dat was het minste dat ik kon doen... Bedankt voor het helpen." zei Zasha. Toen zag hij de knipoog naar Kzazrier en de grijns op Kzazrier's gezicht. Hij had al een meester gekozen... "Kom gerust terug als u nog iets nodig heeft." zei Zasha nog. "En ik stuur u wel een brief als uw dolk klaar is." Kzazrier knikte nog een keer naar Usui als afscheid. "Je kunt ook terug komen zonder dat u iets nodig heeft." zei hij met een knipoog. Hij wist heus wel dat ridders het druk hadden. Het was ook meer om aardig te zijn, al meende hij het wel. "Oh, en veel geluk met de rovers." voegde hij eraan toe. Daarna wuifde hij hem vaarwel.

Meeting a knight. (Usui) - Pagina 2 Ljpw

[mooie kader hè? heeft Leinsels gemaakt ^^ wil je nog antwoorden om het af te sluiten of heb ik het goed genoeg afgesloten? 't is wel een klein beetje kort...]

» Are you a knight Usui, or just a stupid boy.
» Don’t mess with something you don’t understand ~ Usui